“Daar te gaan werken waar de nood het hoogste is”, heeft verschillende vertalingen in dit leven, daar kwam ik toen ook achter.
De opleidingen tot life coach, stress en burn-out coach, het leren coachen op teamdynamiek en teams begeleiden in een verandertraject hebben me 1 ding geleerd: we denken allemaal ergens diep vanbinnen dat we niet goed genoeg zijn. Ergens zit er schaamte, onzekerheid, verdriet, maar ook een groot verlangen. Schaamte en onzekerheid om naar buiten te komen met wie we in essentie zijn, en met een verlangen om zo graag gezien te worden en iets te beteken voor iemand en/of de wereld rondom ons. We dragen dit allemaal met ons mee. Geen uitzonderingen.
Toen ik Tiziana ontmoette en we merkten dat de rode draad doorheen onze coaching gesprekken met vrouwen heel dikwijls dezelfde was, kregen we het idee om “iets” voor vrouwen in de wereld te zetten. En hoe meer we er over praatten, hoe meer het ons riep. Vrouwen zien schitteren, in al hun puurheid, door de rauwheid van het leven naar boven klimmen en hun licht uitdragen, er staan, omarmen en omarmd worden, in welke context dan ook.
Dat willen we creëren.